Jedną z najbardziej poszukiwanych i najcenniejszych trufli jest trufla biała, znana też jako trufla piemoncka (Tuber magnatum Pico). Przez koneserów określana mianem „białe złoto”. Znalezienie tego grzyba stanowi wielką dumę i niesamowity sukces dla zbieracza. Trufle występują bowiem niezwykle rzadko m.in. w północnych i środkowych Włoszech oraz na południu Francji. Pojawiają się głównie w okresie od października do grudnia.

Dalej

Na Antarktydzie rozpoznano około 1150 gatunków grzybów, z których około 400 tworzy porosty. Ze względu na ekstremalne warunki życia, część z nich to kryptoendolity; organizmy te przyczyniły się do kształtowania formacji skalnych w McMurdo Dry Valleys i na sąsiadujących grzbietach skalnych. Ich przystosowania do środowiska obejmują: prostą budowę ciała, słabo zróżnicowane struktury, metabolizm i enzymy funkcjonujące w bardzo niskich temperaturach oraz skrócone cykle życiowe. Komórki grzybów, grubościenne i zawierające dużo melaniny, chronią je przed promieniowaniem UV. Cechy te występują u różnych, nawet daleko spokrewnionych grup grzybów, a także u glonów i sinic, co sugeruje, że są to niezależne adaptacje do warunków panujących na Antarktydzie. Antarktyczne grzyby, takie jak Cryomyces minteri, dzięki tym adaptacjom są w stanie przetrwać także w warunkach odpowiadających powierzchni Marsa, co daje podstawy do spekulacji, jak mogło wyglądać (o ile kiedykolwiek istniało) życie na Marsie.

Dalej

Występuje tylko w Europie, Maroku w Afryce Północnej oraz w stanach Kalifornia i Waszyngton w USA. Wszędzie jest rzadki.

Dalej

W amerykańskim stanie Oregon żyje największy na świecie grzyb i najprawdopodobniej największy, dotąd odkryty, żywy organizm.
Armillaria ostoyae, czyli opieńka ciemna, to popularny grzyb jadalny, występujący w klimacie umiarkowanym, również w Polsce. Wygląda niepozornie, bo kapelusz jednego owocnika może mieć maksymalnie 4-8 cm i wystawać nad ziemię na wysokość 20 cm. Wyjątkowość grzybów polega jednak na tym, że to, co istotne, znajduje się pod ziemią. Ukryta tam grzybnia stanowi szkielet i podstawę organizmu grzyba. Jego ryzomorfy („korzenie”) mogą rozrastać się na dużej przestrzeni. Owocniki, które zbieramy podczas jesiennego grzybobrania, wbrew pozorom nie są indywidualnymi bytami, wiele z nich może należeć to tego samego organizmu, są niejako jego „wypustkami”.
I tak jeden osobnik osiągnął we wschodnim Oregonie naprawdę wyjątkowy zasięg - powierzchnię 9 kilometrów kwadratowych!

Dalej

Grzyby na terenie Belgii można zbierać jedynie na własnym terenie. W rezerwatach przyrody i lasach publicznych grzyby mogą zbierać w celach badawczych jedynie mykolodzy lub przewodnicy-grzybiarze posiadający specjalne zezwolenie.

Dalej