Ewangelia Łukasza podaje, że został ukrzyżowany z Panem Jezusem. Nie tylko nie brał udziału w naigrawaniu się z Jezusa, ale jeszcze zganił złego łotra i zachęcał go do bojaźni Bożej. Wyznając wiarę w Chrystusa wysłużył sobie łaskę natychmiastowego zbawienia po śmierci. Jego nawrócenie jest przykładem Bożego miłosierdzia oraz tajemniczej mocy krzyża, który dzięki śmierci Chrystusa stał się narzędziem naszego zbawienia.
Urodził się w Dardilly koło Lyonu w 1786 roku. Od najmłodszych lat odznaczał się pobożnością i miłością biednych. Pokonawszy wielkie trudności, został kapłanem w 1815 roku. Wkrótce został proboszczem w Ars. Odrodził zobojętniałą parafię przez modlitwę, umartwienie i gorliwą pracę duszpasterską. Jego świętość ściągała tysiące pielgrzymów z dalekich stron. Wyczerpany nadludzką pracą i umartwieniem umarł w Ars 4 sierpnia 1859 roku. Jest patronem proboszczów.
Pochodził w rodu Sławników w Czechach. Urodził się około 956 roku. Po starannym wykształceniu w szkole katedralnej w Magdeburgu został biskupem Pragi. Wskutek waśni rodowych opuścił Pragę i za pozwoleniem papieża wstąpił do benedyktyńskiego opactwa św. Bonifacego w Rzymie i złożył tam śluby. Na polecenia papieża wrócił do Pragi, ale musiał ją powtórnie opuścić. Przybył do Polski na dwór króla Bolesława Chrobrego i z jego pomocą wyruszył głosić Ewangelię pogańskim Prusom. Został przez nich zabity 23 kwietnia 997 roku. Jego ciało wykupiono i złożono w Gnieźnie, które stało się siedzibą pierwszej metropolii w Polsce.
Poznał w Paryżu Św. Ignacego Loyolę, założyciela Towarzystwa Jezusowego. Pod jego wpływem stał się jednym z jego gorliwych współpracowników w nowym zakonie. Wysłany na misje do Indii nawrócił niezliczone rzesze pogan. Następnie rozpoczął ewangelizację Japonii. Jest patronem misji katolickich.
Należała do grupy niewiast, które towarzyszyły Chrystusowi Panu w Jego wędrówkach po Palestynie, usługując Mu ze swego mienia. Gdy uczniowie opuścili swego Mistrza, ona wytrwała pod krzyżem wraz z Najśw. Maryją Panną i z św. Janem. O brzasku dnia wielkanocnego jej pierwszej ukazał się Jezus Zmartwychwstały i polecił jej donieść Apostołom o Jego Zmartwychwstaniu.
Urodził się w Wilnie w 1835 roku. Otrzymał staranne wychowanie i wykształcenie i został inżynierem wojskowym. Po wybuchu powstania 1863 roku przyłączył się do walczących i był jednym z przywódców powstania. Pochwycony przez Rosjan, został zesłany na 10 lat przymusowych robót na Syberii. Po odzyskaniu wolności był wychowawcą sługi Bożego Augusta Czartoryskiego. W roku 1877 wstąpił do Zakonu Karmelitów Bosych i został wyświęcony na kapłana w 1882 roku. Odnowił życie swojego zakonu w Polsce. Zmarł w Wadowicach dnia 15 listopada 1907 roku.
Jest jedną z najsławniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Według legendy, mimo złożonego ślubu czystości, zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem. Pan Bóg zachował jednak cudownie jej dziewictwo. Święta dziewica pozyskała męża i jego brata Tyburcjusza dla Chrystusa i razem z nimi poniosła śmierć męczeńską przez ścięcie. Jej imię wymienia się w Kanonie rzymskim. Jest ona patronką muzyki kościelnej i organistów.
Gorliwie szerzył cześć Maryi Niepokalanej. W roku 1941 został przez Niemców osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie dawał wszystkim przykład cierpliwości.
Poniosła śmierć męczeńską w Syrakuzach na Sycylii około roku 304 po licznych torturach, którymi usiłowano skłonić ją do porzucenia wiary. Syrakuzy i Sycylia czczą ją jako swoją patronkę. Imię jej wymienia się w Kanonie rzymskim.
Był diakonem Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. Był zarządcą dóbr kościelnych i opiekunem ubogich. Podczas prześladowania za cesarza Waleriana , przewidując swój koniec, rozdał majątek kościelny ubogim. W kilka dni po śmierci papieża Sykstusa prefekt Rzymu zażądał wydania skarbu kościelnego. Zgromadził on ubogich i odpowiedział: „Oto są prawdziwe skarby Kościoła”. Według legendy został umęczony na rozpalonej kracie 10 sierpnia 258 roku. Jego imię wymienia się w Kanonie rzymskim.
Był umiłowanym uczniem Pana Jezusa. Był świadkiem przemienienia Pańskiego i konania w Ogrodzie Oliwnym. Przy Ostatniej Wieczerzy spoczął na piersi Zbawiciela. Umierając na krzyżu, Pan Jezus oddał mu w opiekę swoją Matkę. Napisał trzy Listy Apostolskie, Apokalipsę, i Ewangelię. W ikonografii chrześcijańskiej jego symbolem jest orzeł.
Pochodził z Kafarnaum, był celnikiem. Pan Jezus powołał go do grona Apostołów. Najstarsza tradycja przypisuje mu autorstwo pierwszej Ewangelii.
Jego prawdziwe imię i nazwisko to Jan Bernardone. Urodził się w roku 1182 jako syn zamożnego kupca. Jako młodzieniec prowadził początkowo beztroskie życie, ale pod wpływem łaski Bożej porzucił je i obrał całkowite ubóstwo. Gdy zebrali się koło niego towarzysze, założył Zakon Braci Mniejszych. Później z pomocą św. Klary założył zakon żeński, nazwany drugim zakonem, a wreszcie dla ludzi świeckich założył trzeci zakon pokutujących.
Urodziła się w roku 1374 jako córka króla Węgier i Polski, Ludwika. Po ojcu odziedziczyła tron Polski i w roku 1384 została ukoronowana. Poślubiła wielkiego księcia Litwy Władysława Jagiełłę i przyczyniła się do nawrócenia tego kraju na chrześcijaństwo. Przyczyniła się też do powstania w Krakowie Wydziału Teologicznego i odnowienia Uniwersytetu. Przez całe życie odznaczała się hojnością dla ubogich. Umarła w Krakowie 17 lipca 1399 roku.
Wychowana w pobożnej rodzinie chrześcijańskiej i w internacie benedyktynek w Lisieux, w piętnastym roku życia wstąpiła do klasztoru karmelitanek. W życiu zakonnym starała się z miłości ku Bogu doskonale spełnić wszystkie, nawet najmniejsze obowiązki. Nazwała tę drogę do doskonałości „małą drogą dziecięctwa duchowego ”. Widząc, że miłość Boża jest zapomniana, oddała się Bogu jako ofiara za zbawienie świata. Jest patronką misji katolickich.
Była siostrą św. Małgorzaty Węgierskiej i św. Jolanty. Została żoną Bolesława Wstydliwego, z którym wspólnie złożyła w małżeństwie ślub dozgonnej czystości. Z mężem dzieliła dole i niedole długiego i trudnego panowania, będąc prawdziwą matką biednych i wszystkich strapionych. Po śmierci męża wstąpiła do ufundowanego przez siebie zakonu klarysek w Starym Sączu, łącząc z duchem surowej pokuty wewnętrzną, franciszkańska radość doskonałą z cierpień i trudności życiowych.
Jako młodzieniec wstąpił do zakonu franciszkanów. Zasłynął jako gorliwy misjonarz wschodnich kresów. W roku 1391 został arcybiskupem halicko-lwowskim. Z wielką gorliwością organizował życie religijne w rozległej archidiecezji. Odznaczał się gorącym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Cieszył się zaufaniem króla Władysława Jagiełły. Umarł 20 października 1409 roku.
Był on gorliwym faryzeuszem i prześladowcą Kościoła. Wskutek ukazania się mu Chrystusa Zmartwychwstałego u bram Damaszku, stał się nie tylko Jego uczniem, ale poświęcił całe życie szerzeniu Ewangelii; wyprowadził Kościół z ograniczeń judaizmu i zaniósł światło Ewangelii do Europy, stając się Apostołem Narodów.
Był on mężem Najświętszej Maryi Panny, opiekunem i wychowawcą Jezusa Chrystusa. Obecnie jest opiekunem Kościoła.
Pochodził z Kany Galilejskiej i należał do pierwszych uczniów Jezusa. Według tradycji głosił Ewangelię w Indiach i poniósł śmierć męczeńską przez odarcie ze skóry.
Urodził się w 1491 roku w kraju Basków. Do 30 roku życia prowadził swobodne rycerskie życie. Rekonwalescencja po ciężkiej ranie była dla niego okresem łaski. Po powrocie do zdrowia zawiesił oręż przed cudownym obrazem Matki Bożej w opactwie benedyktyńskim Monserrat i oddał się samotnym rozmyślaniom w grocie pod Manrezą. Jest autorem „Ćwiczeń duchownych”. By zostać kapłanem studiował w Barcelonie, Alcala, Salamance i wreszcie w Paryżu. Tam wraz z 6 przyjaciółmi dał w 1534 roku początek nowemu zakonowi, zwanemu Towarzystwem Jezusowym.
Urodził się w Kętach w roku 1390. Studiował filozofię i teologię na Akademii Krakowskiej, a później został jej profesorem. Wykładał na wydziale filozoficznym i teologicznym. Własnoręcznie przepisywał traktaty teologiczne. Odbył pielgrzymkę do Rzymu. Słynął z wielkiego miłosierdzia. Nie mogąc inaczej zaradzić nędzy, wyzbył się własnego odzienia i obuwia. Umarł 24 grudnia 1473 roku, rozdawszy ubogim całe swoje mienie. Jego relikwie spoczywają w kościele św. Anny w Krakowie.
Pochodził z Zawady koło Tarnowa. Jeden z dwóch pierwszych polskich błogosławionych misjonarzy, którzy zmarli śmiercią męczeńską.
Urodził się roku w 1591, a w roku 1611 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Po studiach na Akademii Wileńskiej i otrzymaniu święceń kapłańskich został skierowany do pracy duszpasterskiej. Od roku 1636 pracował wśród unitów utwierdzając ich w wierze katolickiej. Schwytany przez prawosławnych kozaków został okrutnie umęczony w Janowie Poleskim 16 maja 1657. W dzień jego wspomnienia biskup ordynariusz diecezji tarnowskiej obchodzi imieniny.
Była pielęgniarką. Napisała "Rachunek sumienia pielęgniarki". Jej ciało znajduje się w kościele św. Mikołaja w Krakowie przy ulicy Kopernika 9.
Gdy miał 16 lat został porwany przez korsarzy irlandzkich i uprowadzony w niewolę do Irlandii. Po 6 latach zbiegł z niewoli i wstąpił do opactwa św. Germana w Auxerre we Francji. Po roku 432 udał się z powrotem do Irlandii jako biskup, pałając chęcią pozyskania tego kraju dla Chrystusa. Podczas swej 30-letniej pracy misyjnej, mimo różnych trudności, pokrył ten kraj siecią kościołów i klasztorów. Umarł 17 marca 461 roku w Północnej Irlandii. Jest patronem Irlandii oraz Islandii.
Urodził się pół roku przed Jezusem. Był prorokiem. W Ewangelii według św. Marka czytamy, że nosił odzienie z sierści wielbłądziej oraz żywił się szarańczą i miodem leśnym.
1.bp.blogspot.com Technologia Czy rozpoznasz marki samochodów? Wersja trudna - rzadkie i dawne logotypy!
