Na tiaminę składa się pierścień pirymidynowy i tiazolowy połączony wiązaniem metylenowym.

Tiamina wzmacnia czynność acetylocholiny, hamując aktywność acetylocholinesterazy. Przyśpiesza proces gojenia się ran i uśmierza bóle. Bierze udział w przemianie węglowodanów (cykl Krebsa), dostarczając składników do syntezy nukleotydów czy produkując NADPH. Posiada właściwości antyoksydacyjne, podnosi poziom reduktazy glutationowej. Oprócz tego uczestniczy w syntezie neuroprzekaźników i ich wychwycie zwrotnym (np. serotoniny czy GABA umożliwiających prawidłową prace móżdżku, podwzgórza czy hipokampa).

Tiaminę potrafi rozkładać tiaminaza - enzym obecny w surowych rybach. Duże ilości tej witaminy znajdziemy w polędwicy wieprzowej (1100 mcg/100 g), fasoli białej (600 mcg/100 g), drożdże piwne (15.000 - 20.000 mcg/100 g), groch zielony (320 mcg/100 g) oraz soja (840 mcg/100 g).

Dalej

Jod ma obecnie symbol chemiczny I. Zdrowy człowiek ma w swoim organizmie ok. 30 - 50 mg jodu. Zawarte min. w roślinach z rodziny kapustowatych rodanki utrudniają wchłanianie tego pierwiastka, podobnie jak np. witamina C.

Wchłanialność jodu poprawiają: witaminy B2, B3, B6 i B12, magnez, potas, cynk, selen i miedź.

Poprzez produkcję delta-jodolaktonu (dawka powinna wynosić ok. 100 razy więcej niż zalecana) wspomaga proces usuwania zużytych komórek. Reguluje proces ich apoptozy i czuwa nad ich prawidłowym namnażaniem. Dodatkowo umożliwia on prawidłowe nawadnianie komórek, niweluje promieniowanie elektromagnetyczne (np. z Wi-Fi), chroni przed chorobą Parkinsona (jod znajduje się w istocie szarej mózgu, która jest kluczowa w procesie rozwoju tej choroby), dba o równowagę estrogenów (estronu, estradiolu i estriolu), zapobiega mastopatii (dawka - 3 - 6 mg) i umożliwia prawidłowy przebieg cyklu miesiączkowego. Chroni także działalność ATP i znacząco nasila jego produkcję.

Dalej

Bielnik biały (Candida albicans) stanowi florę fizjologiczną u 40 - 80% populacji ludzkiej. Objawy kandydozy mogą być następujące:
- notoryczne zmęczenie i wahania nastroju

- gromadzenie się wody w organizmie

- nieprzyjemny oddech, suchość w ustach i gardle

- metaliczny posmak w ustach

- zaburzenie wydzielania hormonów tarczycy

- nadwrażliwość na zapach kosmetyków, perfum i dymu tytoniowego

- nieprzyjemny zapach stóp

- gorączka lub obniżona temperatura ciała (poniżej 36,6 C)

- mrowienie w koniczynach

- nietolerancje pokarmowe

- problemy trawienne (gazy, bóle brzucha, zgaga, wzdęcia, zatwardzenia, biegunki a nawet zespół jelita drażliwego czy refluks żołądkowo-jelitowy itd.)

- biały lub żółty nalot na języku

- zamglenie umysłowe (niemożność skupienia się i zebrania myśli, kiepska koordynacja fizyczna, słaba pamięć)

- stany niepokoju i lęku, depresja i ciężka bezsenność

- rozregulowana gospodarka hormonalna prowadząca do PMS, bolesnych miesiączek i przedwczesnej menopauzy. Dzieje się tak, ponieważ grzyby candida potrafią imitować estrogeny!

- nadmierne tycie lub chudnięcie

- niski poziom witamin z grupy B (np. B6 czy B12) czy magnezu

- podwyższony poziom prolaktyny

- pękające kąciki ust

- bóle mięśni, sztywność i obrzęki stawów

- nadmierne łaknienie (rozdrażnienie połączone z chęcią jedzenia słodyczy)

- pogorszony popęd płciowy

- częste objawy alergii (uporczywy kaszel, cieczenie z nosa, przekrwienie oczu, zapalenie spojówek, alergie sezonowe)

- nawracające grzybice stóp (tzw. stopa atlety) i paznokci

- zaczerwienienie, suchość, złuszczenie i swędzenie skóry (zwłaszcza pomiędzy palcami)

- grzybica pochwy, penisa i moszny

- infekcje zatok bądź uszu

- częste, nawracające stany zapalne układu moczowego i rozrodczego

- osłabienie układu odpornościowego

- zwapnienie naczyń krwionośnych (grzyb ten wytwarza tlenek trimetyloaminy, który po przedostaniu się do krwi powoduje utwardzenie ścian naczyń krwionośnych)

- parcie na pęcherz, częste oddawanie moczu

- płytki oddech, problemy z oddychaniem

Objawy zakażenia grzybem candida mogą do złudzenia przypominać objawy nerwicy, depresji, grypy czy reumatyzmu.

KRÓTKO O DIAGNOSTYCE:

W diagnozie candidy stosuje się testy serologiczne, czyli testy ELISA wykrywające przeciwciała przeciwko Candida. Oznacza się w nich przeciwciała IgM i IgG. Te pierwsze pojawiają się w pierwszych dniach infekcji, zaś te drugie - w późniejszym okresie lub po jej zakończeniu.

Dalej

Inwertaza katalizuje hydrolizę sacharozy do fruktozy i glukozy. Jest oznaczana w produktach spożywczych symbolem E1103. Jest otrzymywana z drożdży, głównie modyfikowanych genetycznie.

Można ją znaleźć np. w miodzie.

Dalej

Oprócz cholekalcyferolu, będącego pochodzenia zwierzęcego (D3) występuje także ergokalcyferol (D2), występujący w drożdżach i roślinach.

Magazynową formą tej witaminy jest kalcyfediol. Receptor witaminy D3 określa się skrótem VDR.

Prowitamina D (7-dehydrocholesterol) występująca w komórkach keratynocytów (warstwa podstawna i kolczysta tkanki nabłonkowej), pod wpływem promieniowania UV o długości fali wynoszącej 290 - 315 nm, w ciągu 30 minut ulega fotochemicznej przemianie do cholekalcyferolu.

Wchłanialność tej witaminy pogarszają: glikokortykosteroidy, lipopolisacharyd (LPS) poprzez blokowanie jej receptorów, a także nadmiar wapnia, magnezu i cynku (magnez i cynk jest zarówno antagonistą jak i synergistą witaminy D3).

Wchłanialność witaminy D3 poprawiają z kolei witaminy A, C, E, K2-MK7 i B12, kwasy tłuszczowe NNKT oraz bor.

Do charakterystycznych objawów niedoborów tej witaminy należy min. przerost lewej komory serca, pieczenie w ustach i gardle, nadciśnienie, skurcze mięśni, ból w okolicy lędźwiowej oraz uciążliwy ból nawet po lekkim ucisku lub uderzeniu w mostek.

Dalej

Gliceryna - najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy z grupy cukroli, produkt uboczny produkcji mydła. Nie ma zapachu i koloru, ma dość słodkawy smak. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie i alkoholu. Ma właściwości higroskopijne - zdolność do wiązania się z wodą i chłonięcia wilgoci. Łagodzi podrażnienia skóry i nawilża ją, chroni ją przed rogowaceniem.

Polisorbat 80 - niejonowy sufraktant (substancja powierzchniowo-czynna, czyli związek posiadający zdolności zmieniana właściwości powierzchniowych cieczy) i emulgator. Wykorzystywany do wspomagania transportu niektórych leków przez barierę krew-mózg. Ma niekorzystne działanie na organizm - może fermentować w jelitach powodując wzdęcia, zaparcia, biegunki, a z czasem stany zapalne jelit, zakłócenie równowagi mikrobiomu i zwiększenie ryzyka raka jelita grubego. Dawka 3/30 mg na kg masy ciała powoduje zakłócenie bariery krew-mózg u myszy.

Tartazyna - syntetyczny barwnik spożywczy zsyntetyzowany po raz pierwszy w 1884 roku. Występuje w żywności przetworzonej, szczególnie w niskiej jakości gazowanych napojach pomarańczowych, a także w lodach, napojach energetycznych, słodyczach, płatkach zbożowych czy wacie cukrowej. Jego oddziaływanie na zdrowie jest bardzo negatywne. Szczególnie u dzieci prowadzi on do nadpobudliwości, impulsywności, problemów z koncentracją i nadmiernego rozgadania się i wiercenia. Ponadto wywołuje on reakcje alergiczne (pokrzywka, wysypka, zaczerwienienie skóry, palpitacje serca i duszności). Najbardziej są na nie narażone osoby uczulone na aspirynę i salicylany. Prowadzi także do uszkodzeń nerek i wątroby.

Dalej

Lipazy są grupą enzymów należących do hydrolaz. Jednym z najważniejszych ich przedstawicieli jest lipaza trzustkowa. Lipaza jest wydzielana wraz z sokiem trzustkowym. Metabolizuje trójglicerydy do glicerolu, diglicerydów, monoglicerydów i kwasów tłuszczowych. Pod wpływem kwasów żółciowych, fosfolipidów i białka przekształca się w aktywną formę. Do dwunastnicy trafia ona natomiast jako nieaktywny proenzym.

Wysoki poziom lipazy świadczy o min. nowotworze trzustki, niedrożności jelit, przewodów żółciowych, przewodu trzustkowego, ostrym zapaleniu trzustki lub jest on wynikiem przyjmowania niektórych leków (np. kodeiny czy heparyny).

Nagły wzrost poziomu tego enzymu w surowicy krwi po 24 - 48 godzinach od wystąpienia objawów świadczy o OZT. Wysokiemu poziomowi lipazy towarzyszy zazwyczaj także podwyższony poziom amylazy, tyle że on utrzymuje się nieco krócej.

Enzym ten występuje min. w awokado.

Dalej

Guma arabska jest twardniejącą na powietrzu gumą roślinną pochodzącą z naciętych pni i gałęzi akacji (np. senegalskiej). Gumę arabską stosowano od starożytnych czasów, kiedy to np. Egipcjanie używali jej jako dodatku do farb, by malować nimi hieroglify. Kleopatra z kolei uwielbiała pomadki właśnie z dodatkiem tej gumy.

Według badań wystarczy już 10 gramów gumy arabskiej dziennie, aby pobudzić rozwój pożytecznej flory bakteryjnej (Bifidobacterium, Bacterioides i Lactobacillus), hamując zarazem wzrost szkodliwych szczepów Enterococcus. Jest zalecana w chorobach jamy ustnej, ogranicza też uczucie głodu dzięki wysokiej ilości błonnika.

Dalej