Komponentami do estryfikacji mogą być zarówno kwasy karboksylowe, jak i nieorganiczne. Na zdjęciu widać wzór ogólny estrów kwasów karboksylowych. PS: Kondensacja do inaczej łączenie się substratów w twór większy od nich samych, a przy okazji jedną lub więcej cząsteczek ubocznych (głównie wody). Przykładowo - kwas octowy w połączeniu z metanolem daje octan metylu, zaś produktem ubocznym tego procesu jest woda. Dalej
Jest to proces syntezy łańcucha polipeptydowego z aminokwasów, które są transportowane i dostarczane przez tRNA, zgodnie z kolejnością zapisaną w mRNA. Ujmując inaczej - jest to ''tłumaczenie'' sekwencji nukleotydów w RNA na kolejność aminokwasów powstających w białku. Mowa tu o terminie znanym jako:
Mejoza jest redukcyjnym procesem podziału komórek w wyniku którego powstają 4 komórki z połową chromosomów (haploidalne) znajdujących się w komórce wyjściowej (diploidalnej). Dalej
Błona komórkowa zbudowana jest z białek i lipidów. Umożliwia odbieranie i przekazywanie bodźców z otoczenia.
Aminy to organiczne związki chemiczne, zawierające grupę aminową, będące pochodną amoniaku (NH3). Dzieli się je głównie na aminy pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowe. Mają, podobnie jak amoniak właściwości zasadowe. Ich roztwory wodne zawierają jon OH- (jon wodorotlenkowy).
Cykl podziału komórki zachodzi wyłącznie w komórkach eukariotycznych. Proces podziału komórkowego składa się w ponad 90% z tzw. interfazy. Dzieli się ona na trzy części - G1, S oraz G2. Podczas części G1 zachodzi intensywna synteza białek i lipidów podczas której komórka zwiększa swoje rozmiary. Część S - replikacja DNA, intensywna synteza histonów oraz podwojenie ilości chromatynowej nici (jest jej wówczas tyle samo co w komórce macierzystej! Część G2 - dalsza synteza białek i lipidów, rozpoczęcie produkcji tubuliny, białka odpowiedzialnego za budowę wrzeciona podziałowego, podział organelli półautonomicznych (mitochondriów i plastydów). Krótko mówiąc - komórka ostatecznie przygotowuje się do podziału. Dalej
Atom, cząsteczka lub anion podłączony przynajmniej do jednego atomu lub kationu centralnego (rdzenia kompleksu) którego nazwa w chemii organicznej jest wymiennie stosowana z terminem ''podstawnik'' to:
Proces precyzyjnego podziału jądra komórki, podczas którego dochodzi do przekazania identycznej liczby chromosomów komórkom potomnym to inaczej mejoza.
Proces ten nazywa się mitozą. Dzieli się ona na 4 fazy - profazę, metafazę, anafazę i telofazę. Dalej
Sposobami hydroksylowania może być np. zamiana jakiejś grupy funkcyjnej (np. halogenowej) na -OH, lub addycja wody do wiązania wielokrotnego (wiązanie między dwoma atomami w którym występuje więcej niż jedna para elektronowa) Dalej
Jeden dżul (J) to praca wykonana przez siłę o wartości 1 niutona (N) przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły. Nazwa dżul pochodzi od nazwiska angielskiego fizyka Jamesa Joule'a. Dalej
Niebiałkowe składniki białek (np. enzymów) niezbędne dla ich aktywności, rodzaj kofaktorów. W przeciwieństwie do koenzymów, są trwale związane z białkami (np. miejscem aktywnym enzymów), często za pomocą wiązań kowalencyjnych lub koordynacyjnych, i nie opuszczają one swojego miejsca wiązania w trakcie reakcji. Białko bez tej rzeczy to apobiałko (apoproteina, apoenzym), natomiast wraz z nią holobiałko (holoproteina). Chodzi tu o tzw:
Pory umożliwiają przedostawanie się do cytoplazmy komórkowej kwasów nukleinowych, będących ''instrukcją obsługi'' całej komórki. Dalej
Karbamylofosforan reaguje najpierw z ornityną w wyniku czego powstaje cytrulina. Dalsze przemiany prowadzą do wytworzenia argininy oraz związku o nazwie fumaran, który zostaje włączony w cykl Krebsa. Natomiast z argininy, po jej hydrolizie tworzy się mocznik oraz ornityna. Mocznik zostaje usunięty z organizmu, a ornityna włącza się w kolejny cykl. Dalej
Waukola gromadzi wodę i inne niezbędne do życia substancje dla komórki, a także usuwa z niej szkodliwe substancje. Jej inna nazwa to wodniczka.
Enancjomery to para nienakładalnych na siebie cząsteczek chemicznych, które są wzajemnymi odbiciami lustrzanymi. Są jednym z rodzajów stereoizomerów.
wikipedia.org Gameta to inaczej komórka rozrodcza. U zwierząt (z wyjątkiem haploidalnych gatunków pszczół) powstaje ona na drodze mejozy. Gamety mogą różnić się informacją genetyczną, ale nie budową morfologiczną. Mowa wówczas o tzw. izogamii i oznaczamy komórki jako: "+" i "-" Połączenie haploidalnej gamety męskiej z żeńską w procesie rozmnażania płciowego to tzw. zygota. Planogamia występuje wówczas, gdy gamety są nieruchome, natomiast aplanogamia - gdy się ruszają.
Jest dokładnie odwrotnie - planogamia występuje wtedy, gdy gamety są ruchome, zaś aplanogamia - gdy są nieruchome. Dalej
Addycja różni się od kondensacji tym, że w jej wyniku nie powstają żadne cząsteczkowe produkty uboczne.
Przykładami amfolitów są aminokwasy lub woda. Zgodnie z teorią Brønsteda (1923 rok), amfolitami są substancje, które w reakcjach w roztworze mogą przyłączać bądź odłączać protony. Amfolity w zależności od pH środowiska w którym się znajdują mogą występować w postaci: amfijonów (jonów obojnaczych, zwitterjonów) – środowisko obojętne kationów – środowisko kwasowe anionów – środowisko zasadowe Dalej
Reakcja wody z rozpuszczoną w niej substancją chemiczną, w wyniku której powstają cząstki nowych związków chemicznych to:
