Gdy wybuchła wojna domowa w Hiszpanii, opowiedział się po stronie republikańskiej, a w 1937 na zamówienie republikańskiego rządu Hiszpanii za 200 tys. peset namalował słynną Guernicę, obraz wystawiony w Pawilonie Hiszpanii na Wystawie Światowej w Paryżu.
Generał, jako głównodowodzący armią lądową (nazywaną w Chile po prostu Armią), został pierwszym oficjalnym przywódcą junty, która objęła władzę po puczu.
Podczas swojej prezydentury borykał się z szeregiem skandali, których badania przez Kongres i Departament Sprawiedliwości ciągnęły się przez cały okres jego urzędowania i ostatecznie doprowadziły do głosowania za jego impeachmentem (czyli usunięciem z urzędu) przez Izbę Reprezentantów 19 grudnia 1998.
Mimo że około 25. roku życia zaczął tracić słuch, okazał wielką siłę ducha i nie zaprzestał tworzenia (do czasu również wykonywania) swoich dzieł, nawet w okresie całkowitej głuchoty.
Utworzył także Księstwo Warszawskie istniejące w latach 1807–1815, formalnie wolne, w rzeczywistości terytorium zależne, podporządkowane Cesarstwu Francuskiemu i jego władcy.
Oprócz dzieł charakteryzujących się niebywałym pięknem i kulturą słowa, tworzył także wiersze pisane językiem potocznym czy wprost wulgarnym (np. „Do prostego człowieka” czy „Wiersz, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w d*** pocałowali”).
W tym też roku (1900) pisarz przy zaangażowaniu całego społeczeństwa obchodził jubileusz 25-lecia pracy twórczej i otrzymał od narodu majątek ziemski w Oblęgorku, gdzie utworzył ochronkę (dom dziecka) dla dzieci.
Pierwsze wydanie jego epokowej pracy De revolutionibus orbium coelestium, dedykowanej papieżowi Pawłowi III, wydrukowane zostało w Norymberdze w 1543 w nakładzie 400–500 egzemplarzy.
Przełomem w karierze była rola upośledzonego chłopca w filmie Co gryzie Gilberta Grape’a, za którą został nominowany do Oscara jako najlepszy aktor drugoplanowy.
Po śmierci Lenina zawiązał sojusz z Grigorijem Zinowiewem i Kamieniewem, którego celem było odsunięcie od władzy Lwa Trockiego, najczęściej typowanego na następcę Lenina.
Po śmierci został pożegnany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Jimmy’ego Cartera słowami: „Jego muzyka, jego osobowość zmieniły oblicze amerykańskiej kultury, był symbolem buntowniczego ducha naszego narodu".
Prezydent Francji – Jacques Chirac nazwał go bohaterem narodowym oraz "człowiekiem z sercem i przekonaniem", a następnie oznajmił, że zachowanie Francuza nie było godne naśladowania, ale wytłumaczyć je można tym, że został sprowokowany.
Organizował wielkie bale dziecięce, na które zapraszał nawet 100 małych dziewczynek, ale tracił zainteresowanie nimi, gdy dojrzewały (z wyjątkiem kilku przypadków) - nawet u jego współczesnych było to uważane za dziwactwo, choć nigdy nie został oskarżony o jakiekolwiek molestowanie.
W 1967 porzuciła karierę aktorską, decydując się występować sporadycznie, i poświęciła się pracy jako ambasador dobrej woli UNICEF.
Wielka podróż do Chin nie byłaby możliwa bez wcześniejszej ekspedycji do tego kraju, jaką przedsięwzięli jego ojciec Niccolò i stryj Matteo, dwaj kupcy weneccy, utrzymujący szerokie kontakty handlowe z krajami Wschodu.
