Wyszedłeś / łaś na śniadanie. Matka oczywiście nic nie zrobiła. Widocznie już od rana nie ma sił...
- Mamo, dlaczego nie ma śniadania ? - pytasz się.
- Nie mam siły na to - jęknęła - Zrób sobie sam / a.
- Musisz tak się załamywać ? To idiota, jeśli tak postąpił. Nawet nie ma ochoty mnie poznać.
- No właśnie ma... Dzwonił dziś rano. Powiedział, że chce się z tobą spotkać...

Kiedy zjadłeś / aś śniadanie, udałeś / aś się do Zuzi i Marka - twoich BFF. Musiałeś / aś się komuś wyżalić z tego, co przed chwilą do ciebie dotarło - będziesz mieć ojca. Czy tylko dasz mu szansę ?
* Opowiedziałeś / aś wszystko swoim przyjaciołom. Każde z nich ma podzielne zdania :
- Moim zdaniem to super wiadomość ! - rozpromieniła się Zuzia - Powinieneś / nnaś od razu zgodzić się na spotkanie !
- O nie ! Wykluczone ! - sprzeciwia się Marek - Ten zbir zostawił twoją matę 14 lat temu ! - Jak możesz dalej chcieć go poznać ! Ja bym ci radził na niego uważać...

Kiedy wracasz do domu, mama ma dla ciebie nowinę :
- Artur pytał się, czy się z nim dziś spotkasz.
- I ?
- No odpowiedz mi ! Chcesz, czy nie ?
- Nie wiem ! Nie umiem ci odpowiedzieć na to pytanie !
- Zrozum, albo chcesz z nim się widywać, albo pozostaniesz bez ojca na zawsze !

Twoja mama wyszła po 18.00 do koleżanki. Ty postanowiłeś / aś, że pograsz sobie w PS3. Po 30 minutach gry, ktoś dzwoni do drzwi. Ty z niechęcią podchodzisz do nich i je otwierasz. W progu staje nieznajomy mężczyzna.
- Dzień dobry. W czym mogę pomóc ? - pytasz się.
- Cześć... Witaj [ twoje imię ] To ja jestem twoim tatą.

Przed wpuszczeniem go do domu, szukasz fotografii mężczyzny. Kiedy ją znajdujesz w mamy sypialni, wiesz, że to na pewno on...
No cóż, postanawiasz go zaprosić do mieszkania. Po krótki oprowadzeniu, siadacie w salonie i jecie ciastka.
- Jak się masz ? - pyta.
- W porządku... A ty ?
- Dobrze. Mam pracę...
- Kim jesteś z zawodu ?
- Projektantem wnętrz.
- Ach...
- A ty ? Masz już... 14 lat ?
- Tak.
- O kurczę, wiedziałem, że nie mogę się pomylić !
- Masz rodzinę ? - te pytanie było dla ciebie trudne.
- Nie. Po zostawieniu twojej mamy i ciebie nikogo sobie nie znalazłem. Nie mogłem.
- Dlaczego ?
- Bo nadal was kocham.

Po kilku godzinach wróciła twoja mama. Kiedy zauważyła ojca, stała jak wryta przez kilka minut.
- Witaj, kochanie - odzywa się Artur.
- Cześć...
- Wróciłem. Po ciebie i po dziecko.
- Po co ? Jakoś 14 lat temu cię nie obchodziłam. Ani mój / oja córka / syn.
- Nie prawda. Wyjechałem, bo... Byłem w szpitalu.
- Jakim szpitalu ?
- Miałem nowotwór. Przed wiadomością, że będę ojcem, byłem na badaniach. Okazało się, że jestem chory. Postanowiłem wyjechać, żeby się wyleczyć i do was wrócić. Pisałem listy, dzwoniłem...
- Wiem, ale nie chciałam ich widzieć. Zresztą, zacząłeś to wszystko robić po 5 latach !
- Musiałem się wyleczyć. Nie mogłem pozwolić na to, żebyście cierpiały / eli.
- Jak mogłeś nam to zrobić...
- Nie chciałem pogrążyć was w żałobie. Chciałem, abyście...
- Nie gadaj tak. Nie wiadomo, czy to ma sens...
- Wrócisz do mnie ?
- Nie.
- Dlaczego ?
- Nie pokocham 2 raz człowieka, który zostawił mnie z takiego powodu.
- No to... Żegnaj...
* Ojciec nie odezwał się przez kolejne 3 lata. No cóż, widocznie może los tak chciał. Pewnego dnia, kiedy wracałeś / aś ze szkoły, zauważasz go szczęśliwego z kobietą i 2 dzieci.
Podchodzisz do niego. Chcesz mu wykrzyknąć w twarz, że jest najgorszym ojcem na świecie, lecz gdy do niego podchodzisz, ledwie szepczesz :
- Jak tam ?
KONIEC